Minimalistisch leven valt niet mee in deze maatschappij

Terug van mijn wereldreis. Ik zit in de bus zonder telefoon. Om mij heen hoor ik de geluiden van notificaties voorbij vliegen. WhatsApp en Facebook domineren de bus. Ik wil er niet aan. Ik wil het liefst niet aan deze wereld waar ik een lange tijd van weg was. Ik wil me alleen richten op dat wat belangrijk en essentieel is. Hier in Nederland ben ik weer bewust begonnen op nul, maar ik worstel ermee. Het is zo verdomde moeilijk in 2016.

De essentie die mij weer zo duidelijk werd op reis. Een tas met wat kleding, boeken, water, je geliefde, 's avonds een dak boven je hoofd, eten en de planeet. Mijn smartphone verdronk in een zwembad in Indonesië, na lichte paniek zag ik het als een geschenk. Tijdens mijn reis besloot ik dat ik in Nederland heel streng op mijn groeps-apps wilde zijn; voor mij het boegbeeld van nutteloze informatie.

"Ik snap het wel, je wil zo lang mogelijk in Zion blijven als je uit de Matrix komt," zegt een vriend. In de film The Matrix is Zion de laatst overgebleven stad als robots de wereld hebben overgenomen. Na die overname worden mensen voortaan kunstmatig in leven gehouden: in de Matrix dus. Een film gemaakt in 1999 en met zo veel raakvlakken met nu.

Jelle Derckx

Ondernemer en blogger op www.lijstjes.info

Het is een zwaar gevecht tegen die Matrix voor een minimalist. Zion is een wereld waar het leven moeilijk is, het eten slecht en de omstandigheden zwaar. Ikzelf zie Zion als een wereld waar je moeilijk in blijft. De wereld van je lang concentreren op één ding en veel werk verrichten. Zion is de wereld van focus en dat is voor mij het beste leven dat er bestaat.

Flexibele levensstijl
Ik loop door de winkelstraat. Mensen met te veel gewicht en te veel tassen. Iets wat al honderden jaren aan de gang is, in gang gezet door grote bedrijven die snel veel geld wilden verdienen. Als ik op deze plek een billboard mocht plaatsen, zou er staan: 'Van consumeren word je niet gelukkiger, van creëren wel'.

Ik kan niet wachten op een wereld waarin bedrijven weer met passie, hart en ziel praten over de producten die ze verkopen. Waar grote huizen geen statussymbolen meer zijn. Waar geen onzin meer wordt gekocht die je niet nodig hebt, om indruk te maken op mensen die je niet leuk vindt. Ik droom van een wereld waarin we kijken naar kwaliteit en minder.

Ja, ik ben een idealist. Een idealist en een millennial. Millennials zijn geboren tussen 1981 en 2000. Voor millennials voelt minimalisme natuurlijk aan. We zijn verbonden, we werken in koffietentjes en zijn gesteld op een flexibele levensstijl. Daarnaast reizen we graag, en dat alles is nogal moeilijk met een huis vol spullen. Ik heb liever een paspoort vol stempels.

Verjaardag
Mijn opa en oma zijn van de Stille Generatie, geboren tussen 1928 en 1945. Zij moesten het door de oorlog gedwongen met minder doen, en als je er niet voor kiest is het een ander verhaal. Toen de oorlog voorbij was, kwamen de babyboomers, mijn moeder is er één van, geboren tussen 1946 en 1964.

Ze werd een koper eerste klas, want kopen kon in die jaren weer, en grote bedrijven moedigden het met nieuwe kracht aan. Deze enorm verschillende generaties leven nu elke dag met elkaar. Goed om te onthouden en te respecteren.

Maar mijn verlangen gaat uit naar minder. Of misschien beter gezegd, naar minder en genoeg. Ik wil genoeg geld om van te kunnen leven. Genoeg ruimte om in te wonen. Genoeg geeft mij de meeste vrijheid om me te richten op de dingen die écht belangrijk zijn.

Mijn moeder heeft nog steeds een huis vol met spullen en ik krijg van vrienden nog steeds dingen die ik eigenlijk niet wil op mijn verjaardag. Iemand minimalisme opdringen heeft geen zin. Niemand wil veranderd worden als hij denkt dat hij geen probleem heeft. De enige manier is inspireren door te laten zien wat het met jou doet. Inspireren en duidelijk zijn. "Liever geen cadeaus op mijn verjaardag, geef me een ervaring of schenk het bedrag aan een goed doel." Ik heb al genoeg en wil genoeg.