Zo kwam ik van een negatief zelfbeeld af
Een zelfbeeld is het beeld dat jij van jezelf hebt en is nauw verbonden met zelfvertrouwen. Want als je niet op jezelf vertrouwt, dan denk je waarschijnlijk niet zo goed over jezelf. Dit heet een negatief zelfbeeld.
Een negatief zelfbeeld is een probleem waar we allemaal weleens mee rondlopen maar het kan ook een gevangenis in je hoofd worden waar je niet meer uit komt. Ook ik heb er lange tijd mee rondgelopen. Het belangrijkste was voor mij om er achter te komen hoe ik kwam aan dit negatieve zelfbeeld. Vervolgens heb ik dit aangepakt, verwerkt en ben me meer bewust geworden van de processen in mijn hoofd. Vanaf dat punt kon ik verder door ‘tools’ te verzamelen die mij helpen om op dat positieve denkpad te blijven.
Hoe kwam ik aan een negatief zelfbeeld?
Als ik naar mezelf keek dan werd mijn negatieve zelfbeeld veroorzaakt door wat anderen tegen mij hebben gezegd of het gevoel wat ze mij hebben gegeven. Het kwam daarnaast ook door de druk die mij werd opgelegd door de maatschappij en de mensen om me heen. Een negatief zelfbeeld werd bij mij onbewust gecreëerd door mijn omgeving en de mensen om mij heen maar ik was uiteindelijk zelf degene die deze negatieve gedachten, soms bewust of onbewust, in werking zette.
Bij deze stap voor stap hoe ik mezelf heb bevrijd van de gevangenis in mijn hoofd en heb gewerkt aan mijn zelfbeeld.
1. Ik heb de stap gemaakt om Nederland een tijd te verlaten omdat ik niet lekker in mijn vel zat. Ik kocht een ticket naar Brazilië en heb op reis een boek meegenomen dat gaat over persoonlijke ontwikkeling en mij aangeraden werd door Herman: ‘Denk groot & word rijk’ van Napoleon Hill.
2. Ik ben gaan lezen in het boek terwijl ik een prachtige reis beleefde met alles om me heen wat me sterker maakte: de zon, muziek, nieuwe mensen en culturen om me heen en prachtige landschappen.
3. Het boek ‘Denk groot & word rijk’ was voor mij een boek waar ik me even in moest verdiepen maar het was het boek op het juiste moment. Het boek praatte tegen mij, ik was op dat moment de juiste persoon voor dat boek.
4. Ik heb het boek twee keer gelezen in Brazilië en ben tot bepaalde inzichten gekomen die ik anders nooit had gevonden.
5. Thuisgekomen uit Brazilië ben ik rigoreuze veranderingen gaan maken: ik ben weggegaan uit Utrecht, heb mijn zolderkamer en mijn bijbaan in de horeca opgezegd en ben een tijd bij mijn vader gaan wonen. Ik wilde zelfstandig en met vrijheid door het leven gaan en heb de sprong genomen.
6. De veranderingen waren rigoureus en sommige mensen begrepen mij niet maar het voelde voor mij als het allerbeste om te doen. Elke dag weer.
7. Ik ben meer en meer gaan lezen en mezelf gaan ontwikkelen door te blijven lezen en alle tijdverspillende zaken weg te snijden.
8. Ik ben gaan minimaliseren en heb rust gecreëerd om me heen door alleen bij me te houden wat voor mij essentieel is.
9. Ik durfde veel meer, ook met vrouwen en liet me niet meer aantasten in mijn zelfbeeld. Ik ging het contact aan en als ze me niet zag zitten ging ik weer verder met zoeken. Hierdoor ben ik de vrouw van mijn leven tegengekomen.
10. En nu zit ik hier te typen in Amsterdam voor mijn blog met het doel om anderen te helpen. Vanaf eind 2011 zit ik een rollercoaster die maar blijft gaan zoals ze dat bij sluitingstijd van een pretpark doen. Ik ben gelukkiger dan ooit.
Tips om je zelfbeeld te verbeteren
Bij deze mijn tips:
1. Lees over innerlijke verrijking in combinatie met een reis. Zoek dat boek wat tegen jou gaat praten en je op het pad van je hart zet. Combineer het met een reis en je hebt de beste therapie die er is gevonden. Ben je niet in staat om te reizen? Lees!
2. Durf je omgeving rigoureus te veranderen. Durf de sprong te maken naar je hart en bedenk voor jezelf: wat is het ergste wat er mij kan gebeuren? Ik kan je nu al zeggen: het antwoord valt enorm mee. Doe het, breek met verplichtingen, mensen en omgevingen die je minder gelukkig maken en je het negatief zelfbeeld geven. Maak die sprong!
3. Blijf volhouden in groei. Zodra je het pad van je hart hebt gevonden is het belangrijk dat je deze weg rotsvast en vastberaden blijft volgen. Verlies jezelf niet in de maatschappij door te veel te gaan kopen, urenlang achter de televisie te zitten of vast te blijven zitten in een baan die je niet gelukkig maakt.
4. Zoek naar de ‘tools’ die jou op een positief pad houden. Hoe meer manieren jij kan vinden die je gelukkig maken, hoe beter. Vind ‘tools’ die jou in plaats van negatief positief stimuleren. Voorbeelden: mediteer, wandel, maak foto’s, creëer, praat over gevoelens, zie de zon op of onder gaan, lees, loop hard, lach, dans, feest, schrijf, zoen, vrij en schreeuw voor de vrijheid.
Spring!
Het zelfbeeld van Kurt en Amy
‘Heleninha da música' tomou até remémedio pra cavalo' stond er op een foto die ik maakte terwijl ik in 2011 over de Braziliaanse straten liep. Amy Winehouse, een grootheid in de muziek zocht de oplossing in heroïne. Het was toen groot in het nieuws, overal. Het verhaal van Amy Winehouse intrigeert me, nog steeds, net als het verhaal van Kurt Cobain. Allebei stierven ze op hun zeventwintigste. Ik denk dat de oorzaak ligt in een destructief zelfbeeld en de gevolgen waren depressies, drugs en alcohol.
‘De paragraaf van Amy Winehouse lezen en tegelijk haar liedje in de strandbar horen. Wat een inspiratie toch!'. Jens leest ‘Verlangen naar minder' en stuurt mij een bericht via Instagram. ‘Haha, gaaf! Een teken. Je zit op het goede spoor' stuur ik terug.
Ik herken het. Als je meer jouw leven gaat leven dan krijg je signalen van buitenaf. Je omgeving gaat je helpen. De muziek, de boeken, de mensen, alles. Laat ik nog even kort zeggen dat ik dit een magische element van het leven vind voordat ik te zweverig wordt.
Over Amy Winehouse en Kurt Cobain. Ik wil een stuk met je delen dat mijn boek niet haalde. Terecht, want het is een stuk dat niet gaat over mijn eigen reis, maar over de reis van twee andere mensen. De reis van twee artiesten die veel te vroeg ten einde kwam. Een reis waarvan ik niet precies weet hoe het echt is gegaan, maar waar ik wel iets over wilde schrijven omdat ik gelijkenissen zag met mijn eigen reis.
Op mijn zevenentwintigste beleefde ik een doorbraak door een boek. De leeftijd die Kurt Cobain en Amy Winehouse allebei hadden toen ze stierven. De verhalen van deze twee grote artiesten zijn voor mij fascinerend. Ook zij creëerden een negatief zelfbeeld door ervaringen in hun jeugd. Ervaringen waar de omgeving een enorme invloed op had.
Kurt Cobain was een jongetje met veel energie. Die energie wilde hij kwijt door zich te uiten. Hij kon niet stilzitten, gooide van alles om en zette dit om in tekeningen en muziek. Zijn ouders vonden het lastig en gingen met hem naar de dokter. Het werd gezien als ADHD en dus als een mankement. Hij kreeg een rustgevend middeltje voorgeschreven, Ritalin. Zodra de mensen om je heen geloven dat jij iets mankeert ga je het vanzelf ook geloven. We noemen dit een ‘self fulfilling prophecy’. De foute definitie van de situatie roept gedrag op waardoor de oorspronkelijke fout voor iemand ‘waar’ wordt. Kurt werd beschaamd en bespot door zijn vader en hierdoor wijst Kurt later zijn vader af. Dit doet een kind in het diepste pijn. Want wijs jij je ouders af, dan wijs je automatisch een stuk van jezelf af. Pijn die later overwonnen moet worden.
Het volgende schrijft Els van Steijn in haar boek ‘De Fontein':
‘Op het moment dat je je vader afwijst heb je extra behoefte dat anderen je zien. Daarvoor ga je je vaak maatschappelijk bewijzen. Het vervelende is dat alle lof en waardering onvoldoende opwegen tegen dat gevoel dat die ene belangrijke persoon je niet tot onvoldoende ziet’.
Vader en moeder konden niet met Kurt omgaan, dus verhuist hij in zijn pubertijd van plek naar plek. Hij wordt steeds afgewezen door zijn familie en niemand kan met hem omgaan. In essentie was hij — net als iedereen — een mens dat zich wil uiten maar het werd de kop ingedrukt. Hij was te lastig. Te lastig voor school. Te lastig voor deze maatschappij en zelfs te lastig voor zijn eigen ouders en familie.
Kurt ontmoette nooit echt een mentor in zijn leven. Een mentor waardoor hij zijn aangeleerde natuur overboord kon gooien. Iemand die hem leerde hoe hij de pijn kon omzetten. Er waren mensen die hem ondersteunden, maar nooit kwam hij tot een groot inzicht. Kurt kampte ook met maag- en darmklachten. Allemaal reacties van je lichaam en je systeem op dat wat je onderdrukt. En je slecht voelen leidt ook vaak tot slecht eten. Net nog zag ik in de supermarkt twee jonge vrouwen frisdrank en chips kopen omdat ze zich rot voelden. “Jij ziet er echt ellendig uit”, “Ja, zo voel ik me ook” “Weet je wat, jij gaat zo lekker liggen en voor ons een serie uitzoeken”.
Samen vluchten in het snelle genot. Dat is soms heel fijn, maar het is verschrikkelijk om daar je leven op te baseren. Kurt Cobain — een groot artiest en kunstenaar — verdoofde zijn pijn ook met snel genot. Met drugs. Eerst met marihuana en later met heroïne. Dat wat een mens uitzendt trekt een mens aan dus hij leerde Courtney Love kennen. Een vrouw die ook haar eigen persoonlijke problemen had en ook daarom drugs gebruikte. Ze begonnen veel te vroeg aan een kind. Een dochter, die net als Kurt en Courtney, mocht gaan dealen met de onverwerkte problemen van haar ouders. Iets wat Courtney Love en Kurt Cobain ook deden toen ze midden twintig waren, maar dan met heroïne.
Voordat ik naar Brazilië ging werd ik elke dag met het snelle genot geconfronteerd. Het wilde mij elke dag met open armen ontvangen. Het is dat wat ik moest najagen, als ik de maatschappij moest geloven met de advertenties. ‘Thank you!’, ‘Thank you for buying!’ zegt het consumentisme met een grijns. Kurt blijft zichzelf hardnekkig afwijzen en blijft overgevoelig voor ‘het afgewezen worden door anderen’. Hij trekt zich de mening van de media enorm aan. Hij haat de media. Hij haat het beroemd zijn. Waarom? Ik denk omdat hij nooit de verhalen is gaan zien die hij zichzelf vertelde. De verhalen die te maken hadden met de relatie met zijn vader.
Ook bij Amy Winehouse zie je een negatief zelfbeeld ontstaan in haar jeugd. Haar moeder is te lief voor haar en geeft haar geen kracht en duidelijkheid. Haar vader is er nooit. Al op jonge leeftijd ontdekt Amy een methode om én veel te eten, én slank te blijven: alles eruit kotsen op het toilet. Ze vertelt het vrolijk aan haar moeder. Haar moeder schrikt, hoopt dat het wel over zal gaan en doet verder niets.
Amy wordt vrijgelaten en heeft duidelijk eigen grenzen nodig. Ze laat zich gaan met drugs en alcohol. Ook zij trekt aan wat ze uitzendt en leert Blake Fielder kennen. Ook een jongen met persoonlijke problemen. Samen gebruiken ze ook drugs. Nog net voordat ze doorbreekt staat ze op het punt om naar een afkickkliniek te gaan, maar haar vader zegt dat dat niet hoeft. Het was dé kans om in contact te komen met een mentor, met hulp. Dan breekt ze door in de muziek en gaat het alleen maar bergafwaarts. Uiteindelijk sterft ze omdat ze haar lichaam te veel heeft belast met het snelle genot. Met alcohol, drugs en boulimia.
In de documentaire ‘Tony Robbins: I am not your guru' zit ook een voorbeeld van een dochter en een vader. De dochter voelt zich afgewezen en ergens ook verlaten door haar vader die drugs gebruikte. In de interventie zegt Tony tegen de dochter dat het belangrijk is om kwetsbaarheid te tonen naar haar vader toe en dat ze dit bewust moet aangaan, samen met hem. Anders zal ze in haar toekomst veel moeite krijgen met mannen, hetgeen haar moeder vervolgens met tranen beaamt. Want “afwijzing kweekt obsessie” zegt Tony. BAM! Die kwam wel binnen.
Dan wordt het nog mooier want Tony roept met een enorme ‘force of nature’ naar de hele zaal: ‘Maak je ouders effectief verwijten! Verwijt ze dus niet alleen het feit dat je nu problemen hebt, maar verwijt ze ook het feit dat ze ‘jou’, dat prachtige mens, op aarde hebben gezet. Verwijt ze ook de mooie eigenschappen die je van ze hebt gekregen!’.
Ik zou niet weten hoe mijn leven er nu uit had gezien als ik ‘Denk groot & word rijk' niet had gelezen. Ik denk een stuk triester. Tenminste zo had ik me dan gevoeld. Een gevoel wat ik had verdoofd met genot. In Brazilië ontdekte ik het verschil tussen mijn aangeleerde natuur en mijn echte natuur.
Het verschil tussen de zelf die ik dacht dat ik was en die ik echt was. Het verschil tussen mijn authentieke zelf en mijn aangeleerde zelf. ‘People don’t change, they reveal who they really are’, zag ik laatst ergens staan. Voor mij is dit honderd procent waar. We zijn allemaal geconditioneerd door onze omgeving en de verhalen die ons zijn verteld. De verhalen die we zijn gaan geloven of niet. En toch voelde ik dat er iets niet klopte, dat ik op reis moest met een boek.
Deze pagina bevat één of meerdere affiliate links, meer info hierover lees je hier.
