Schermtijd van je kind reduceren? Probeer deze methode

Vind jij het soms lastig om de schermtijd van je kinderen naar beneden te krijgen? In dit artikel deel ik een methode uit het boek ‘Essentialism' van Greg McKeown waar moeder Andrea vervolgens een experiment mee heeft gedaan. Ervaringen, resultaten maar ook tips voor minder schermtijd lees je in dit artikel.

Inhoud

                              Laatste update — 24 juni 2023

    Als we naar de toekomst kijken is het heel belangrijk dat onze kinderen kunnen omgaan met tablets, telefoons en andere devices. De technologie breidt zich steeds meer uit, en in een razendsnel tempo. Technologie is een middel. De vraag is wat je er als ouder mee doet en hoe je ermee omgaat.

    Wat je om je heen ziet gebeuren is het gemak en comfort om een kind lekker te laten spelen met zo’n ding. Ben je even van het gedoe af. Vaak zijn dat spelletjes en volgens Stephen Covey is dat je tijd besteden in kwadrant nummer vier: niet urgent en niet belangrijk. Kwadrant twee is waar de magie zit.

    In het boek ‘Essentialism' van Greg McKeown schrijft Greg over dit probleem en hoe hij dit heeft aangepakt. Hij merkte dat hij en zijn vrouw veel politieagent aan het spelen waren en ze besloten een systeem in te voeren. Na deze methode ging de schermtijd (televisie, internet, mobile) van hun kinderen met 90% omlaag en de leestijd met 90% omhoog.

    De schermtijd methode uit het boek ‘Essentialisme'

    1. Elk kind krijgt op maandag 10 muntjes (tokens). Deze muntjes kunnen geruild worden voor 30 minuten schermtijd of 50 cent aan het einde van de week. 5 uur schermtijd of 5 euro aan het einde van de week dus.

    2. Als een kind 30 minuten lang een boek leest krijgt hij of zij er een extra muntje bij. Deze kunnen ook ingeruild worden voor geld of schermtijd.

    Andrea testte deze methode om de schermtijd van haar kinderen te reduceren

    Andrea Doesburg – virtueel assistent voerde dit experiment uit op haar kinderen.

    “Ik werd gevraagd om dit experiment uit te proberen op mijn kinderen en mijn verhaal te delen. Omdat ik me al een tijdje ergerde aan de discussies die we thuis hadden met name met onze zoon van acht, wilde ik dit graag uitproberen. Omdat ik sinds oktober volledig vanuit huis werk en de kinderen ‘s middags niet meer naar de buitenschoolse opvang gaan is er vaker de verleiding om naar een schermpje te grijpen. Mijn dochter is vijf en hoewel ze de iPad geweldig vindt, speelt ze gelukkig ook heel graag met haar speelgoed.”

    Het eerste wat ik heb gedaan is het gesprek aangaan. Ik heb uitgelegd waarom we deze methode wilde gaan gebruiken. Ik vertelde dat we vonden dat met name mijn zoon te snel naar de iPad greep als hij thuis was en dat we het gezeur en de strijd om schermpjes zat waren. Dat we geen zin hebben in twee kinderen die alleen maar aandacht hebben voor hun schermpje en geen leuke dingen meer willen doen.

    Dat straks de voorwaarden voor een leuke vakantie niet het zwembad of strand zijn, maar waar het beste wifi bereik is.

    Dat we nu al soms geen contact met ze kregen omdat ze zo verdiept in hun iPad waren en bovendien ook nog chagrijnig werden als ze de schermpjes uit moesten zetten.

    Dat we willen dat ze meer met hun speelgoed spelen en buiten lekker gaan rond rennen. Natuurlijk hadden we ze het ook gewoon kunnen vertellen zonder het token systeem te introduceren maar dit maakte het afkicken een stuk leuker en bovendien sloegen we twee vliegen in één klap. Minder schermpjes en een goede beloning voor de dingen die ze lastig vinden.

    Ze waren niet direct heel enthousiast. Mijn zoon riep ‘zo word ik later echt niet’ maar hij snapte onze bezorgdheid en wilde later ook niet zo worden. Mijn dochter wilde graag weten of de muntjes ook in te ruilen waren tegen geld want dan kon ze sneller naar Disneyland.

    Op maandag kregen ze beiden tien muntjes. Voor elk half uur moesten ze een muntje bij mij inleveren. Ook konden ze extra muntjes verdienen: mijn zoon voor het maken van zijn huiswerk, zonder gedoe. Hij heeft dyslexie en moet vier keer per week huiswerk maken, waarvan ik snap dat hij daar niet altijd zin in heeft, maar het moet toch gebeuren. Naar bed gaan was ook vaak een struggle, dus ook zonder gedoe naar bed gaan leverde een extra muntje op. Bij mijn dochter is eten een punt van discussie dus goed ontbijten en avondeten leverde beide een extra muntje op. Als mijn dochter aan het einde van de week meer dan vier muntjes over heeft mag ze dat inleveren voor één euro. Ze krijgt nog geen zakgeld maar zo kan ze toch sparen… voor Disneyland.

    Ik merkte met name bij mijn dochter al snel dat de muntjes methode hetzelfde werkte als het hebben van geld in hun spaarpot. Als ik met de kinderen ergens ben en ze willen iets hebben en ik zeg: ‘dat is prima, als je het zelf betaalt’ blijkt vaak dat hetgeen ze willen hebben toch niet zo leuk is en het niet gekocht wordt. Zo werkte het bij haar ook met schermpjes, als ze er een muntje voor moest betalen ging ze vaak net zo lief met haar Playmobil spelen.

    Bij mijn zoon is er geen strijd meer met het naar bed gaan en ook het maken van zijn huiswerk verloopt soepeler. Hij speelt meer met zijn Lego of gaat uit zichzelf vaker lekker met zijn vriendjes buiten voetballen. Ook kijkt hij ’s ochtends geen televisie meer en maakt na het ontbijt zijn huiswerk ‘dan ben ik er vanaf’.

    What’s next?

    Ik denk dat het een goede methode is om het patroon te doorbreken. Ik hoop dat over een tijdje de vanzelfsprekendheid ervan af is om naar een schermpje te grijpen en deze alleen te pakken nadat ze heerlijk met hun speelgoed gespeeld hebben of buiten op avontuur zijn geweest. Je moet zeker het gesprek aangaan en uitleggen waarom je deze methode gaat gebruiken. Zoals ik al eerder schreef je maakt het ‘afkicken’ er een stuk leuker mee.”

    Tot slot een aantal spelletjes om de schermtijd van je kind te reduceren. Spelletjes die helpen als het zich gaat vervelen, thuis of in een restaurant. De smartphone of de tablet is de makkelijke manier, maar de moeilijke weg die meer moeite kost geeft uiteindelijk meer voldoening als je voorbij dat moeilijke punt bent.

    Spelletjes zonder smartphone

    1. Memory zonder memory

    Dit is een hele goede om te doen aan tafel of in een restaurant. Neem een paar objecten zoals een vork, een lepel of een pakje suiker bijvoorbeeld. Vertel aan je kind om goed te kijken naar de hele collectie. Leg vervolgens iets over deze dingen heen en haal één van de dingen weg zonder dat je kind kijkt. Als je kind weer kijkt moet hij of zij raden wat er weg is.

    2. Draw something

    Met dit spel ben je een team samen met je kind. Teken iets en laat je kind raden wat het is. Hoe sneller hoe beter dus zet de timer. Daarna wisselen de rollen om.

    3. Name that tune

    Je neuriet een bekend liedje en laat je kind het liedje raden. ‘Let it go’ van Frozen weten ze altijd.

    4. Wat ben ik?

    Kies een dier en laat je kind raden wat je bent. In een druk restaurant kun je soms ook het dier naspelen. Leuk voor de vader die van toneel spelen houdt.

    5. #cantouchthis

    Vraag je kind(eren) of ze iets kunnen aanraken dat een bepaalde kleur heeft. Kun je iets aanraken dat rood is? Kun je iets aanraken dat blauw is? Je kind mag alles aanraken binnen handbereik. In een restaurant waar kinderen meer vrijheid hebben of thuis kun je het spel groter maken.

    6. Ik zie ik zie wat jij niet ziet en de kleur is…

    Een klassieker. Je kunt bij dit spel ook variëren met een letter. Dus ik zie iets met de letter ‘C’. Of een vorm: ik zie iets in de vorm van een cirkel of vierkant.

    Dit artikel is een samenwerking met Yumeko en bevat affiliate links. Wanneer je iets koopt via zo'n link krijgen wij daar een commissie van. Een directe manier om ons te supporten en de website up-to-date te houden #onlybuyitwhenyouneedit. Onze website draait op 100% hernieuwbare energie via mijn.host. Om ons website verkeer in te zien maken we gebruik van Fathom Analytics, die jouw privacy respecteert en geen cookies gebruikt.

    Join Jelle's newsletter met elke maand zijn nieuws, gedachten en aanraders.

    auteur + spreker — Met een hoofd vol zorgen vertrok ik in 2011 voor een reis naar Brazilië en las daar het boek 'Denk groot & word rijk’ van Napoleon Hill. Het boek en de reis veranderden mijn leven compleet. Terug in Nederland ging ik bloggen om net als Napoleon Hill anderen te helpen en te inspireren. In 2018 schreef ik het boek ‘Verlangen naar minder' (15.000+ exemplaren verkocht) over mijn zoektocht naar een bewuster en duurzamer leven. Benieuwd naar mijn favoriete boeken? Bekijk ze hier!